«Η καλύτερη κατανόηση της υγείας του εδάφους θα οδηγήσει σε τρόπους παραγωγής περισσότερων πατατών»
«Είναι μια από τις μεγαλύτερες προκλήσεις που έχουμε τώρα στη βιομηχανία πατάτας», δήλωσε ο Chris Voigt, εκτελεστικός διευθυντής της Επιτροπής Πατάτας της Πολιτείας της Ουάσιγκτον. «Δεν μπορούμε να ανταποκριθούμε στη ζήτηση. Οι πελάτες μας έχουν σιτηρέσιο τα τελευταία έξι χρόνια. Έχουμε μεγιστοποιήσει την ποσότητα του αρδευόμενου εδάφους στη λεκάνη της Κολούμπια».
Μία από τις προκλήσεις με την καλλιέργεια πατάτας είναι ο χρόνος που χρειάζεται για να εξαφανιστούν τα παράσιτα και οι ασθένειες της πατάτας. Χωρίς υποκαπνισμό, οι πατάτες μπορούν να καλλιεργηθούν μόνο στο ίδιο κομμάτι εδάφους κάθε 12 χρόνια. Εάν χρησιμοποιούνται υποκαπνιστικά, ο αριθμός αυτός μειώνεται σε κάθε τέσσερα χρόνια. Ακόμη και με τα υποκαπνιστικά, το κράτος εξακολουθεί να μην παράγει αρκετές πατάτες.
Για να βοηθήσουν στην αύξηση της απόδοσης, επιστήμονες που υποστηρίζονται από διάφορες επιχορηγήσεις και χρηματοδότηση από το USDA, το νομοθετικό σώμα της Πολιτείας της Ουάσιγκτον, την Επιτροπή πατάτας της Πολιτείας της Ουάσιγκτον και τους μεταποιητές πατάτας ερευνούν πώς μπορούν να βελτιώσουν την υγεία του εδάφους στις πατάτες.
«Μια καλύτερη κατανόηση της υγείας του εδάφους θα οδηγήσει σε τρόπους παραγωγής περισσότερων πατατών», δήλωσε ο Richard Koenig, Πρόεδρος του Τμήματος Καλλιεργειών και Επιστημών του Εδάφους του Πανεπιστημίου της Ουάσινγκτον. «Αυτό μπορεί να γίνει μέσω της αύξησης των αποδόσεων, της συντόμευσης του χρόνου αμειψισποράς προτού οι αγρότες μπορέσουν να επιστρέψουν στις πατάτες ή και στα δύο. Ένα από τα κλειδιά εδώ είναι η κατανόηση του τρόπου με τον οποίο οι πρακτικές διαχείρισης του εδάφους μπορούν να μειώσουν τη συχνότητα εμφάνισης ασθενειών, που είναι ένας σημαντικός περιοριστικός παράγοντας για πολλές καλλιέργειες και επηρεάζει τους χρόνους αμειψισποράς».
Το καλοκαίρι του 2018 ανατέθηκε ένα έργο για την εξέταση όλης της διαθέσιμης βιβλιογραφίας σχετικά με μελέτες που είχαν γίνει προηγουμένως για την υγεία του εδάφους της πατάτας.
«Ψάχναμε για υπάρχουσα έρευνα», είπε η Κάρεν Χιλς, επιστημονική συνεργάτις για το Κέντρο Βιώσιμης Γεωργίας και Φυσικών Πόρων για το Πανεπιστήμιο της Πολιτείας της Ουάσιγκτον. «Αυτό που προσπαθούσαμε να κάνουμε με αυτό το έγγραφο ήταν να καθορίσουμε κάποιες προτεραιότητες όσον αφορά τις μελλοντικές ερευνητικές ανάγκες. Εξετάσαμε τι έχει γίνει και τι πρέπει να γίνει. Ειλικρινά, υπάρχουν ακόμα πολλά να γίνουν».
Πέρυσι, το USDA χρηματοδότησε ένα τετραετές έργο για την έρευνα της υγείας του εδάφους της πατάτας.
«Το ερευνητικό μου πρόγραμμα εμπλέκεται σε πολλά έργα που εξετάζουν πώς οι πρακτικές διαχείρισης των καλλιεργειών μπορούν να επηρεάσουν την υγεία της πατάτας», δήλωσε ο Ken Frost, φυτοπαθολόγος με Hermiston Agriculture Research and Extension Center, μέρος του Πολιτειακού Πανεπιστημίου του Όρεγκον. «Το μεγαλύτερο ερευνητικό έργο που έχω αυτή τη στιγμή σε αυτόν τον τομέα χρηματοδοτείται από την Πρωτοβουλία Ειδικής Έρευνας Καλλιεργειών USDA».
Το 2019 ήταν η πρώτη χρονιά που καλλιεργήθηκαν καλλιέργειες για αυτό το έργο.
«Νομίζω ότι οι πατάτες είναι ένα νέο σύνορο», είπε ο Φροστ. «Είναι ένα πολύ διαταραγμένο σύστημα. Άλλα συστήματα καλλιέργειας θέλουν να μειώσουν το όργωμα. Αυτό είναι κάτι που δεν μπορούμε να κάνουμε στα συστήματα καλλιέργειας πατάτας. Πρέπει να το σκεφτούμε με διαφορετικό τρόπο από ό,τι σε άλλα συστήματα».
Ο Frost είναι ένας από τους περίπου 20 ερευνητές που εργάζονται στο έργο. Οι ερευνητές εξετάζουν πώς οι αμειψισπορές επηρεάζουν και επηρεάζουν το μικρόβιο του εδάφους. Ο Frost κάνει διετή αμειψισπορά με πατάτες και σιτάρι και τριετή αμειψισπορά με πατάτες, καλαμπόκι και σιτάρι.
«Κάθε μία από αυτές τις περιστροφές έχει ενσωμάτωση μουστάρδας πτώσης ως βιοκαπνιστικό συν και εφαρμογή κομποστοποιημένης γαλακτοκομικής κοπριάς». είπε ο Φροστ. «Είμαι παθολόγος φυτών εκπαιδεύοντας, τόσο μεγάλο μέρος της δουλειάς μου επικεντρώνεται στον τρόπο με τον οποίο διαφορετικές πρακτικές διαχείρισης επηρεάζουν τα παθογόνα της πατάτας, την επακόλουθη ασθένεια που προκαλούν αυτά τα παθογόνα, καθώς και τις απώλειες απόδοσης και ποιότητας που προκύπτουν από αυτές τις ασθένειες.
Προσπαθώντας να εξετάσουμε το σύστημα καλλιέργειας πατάτας με πιο ολιστικό τρόπο, ποσοτικοποιήσαμε τις αντιδράσεις ολόκληρης της μικροβιακής κοινότητας του εδάφους (δηλαδή όλων των βακτηρίων και μυκήτων που υπάρχουν) στις πρακτικές διαχείρισης των καλλιεργειών για να μάθουμε εάν υπάρχουν συγκεκριμένα μικρόβια ή ομάδες μικρόβια που είναι ιδιαίτερα ευεργετικά ή επιζήμια για την υγεία των φυτών της πατάτας. Πιστεύουμε ότι η διερεύνηση της δομής της μικροβιακής κοινότητας του εδάφους ως απάντηση σε διαφορετικές στρατηγικές διαχείρισης καλλιεργειών, συμπεριλαμβανομένης της εφαρμογής φυτοφαρμάκων, μπορεί τελικά να βοηθήσει τους αγρότες να διαχειριστούν τις μικροβιακές κοινότητες του εδάφους τους με τρόπους που θα βελτιώσουν την υγεία και την παραγωγικότητα των καλλιεργειών και θα μειώσουν τις επιπτώσεις λόγω ασθενειών.
«Σε αυτό το μαύρο κουτί συμβαίνουν πολλά περισσότερα από όσα θεωρούσαμε», είπε ο Χιλ. «Ορισμένα χωράφια παράγουν καλύτερες αποδόσεις από άλλα. Δεν εξηγείται με τακτικές δοκιμές εδάφους. Κάτι άλλο συμβαίνει. Δεν μπορούμε να υποδείξουμε τους συνήθεις ύποπτους για αυτό. Συμβαίνουν πολλά πράγματα όσον αφορά τη μικροβιακή ζωή του εδάφους».